My Boshi

Een half jaar geleden vroeg ik aan mijn moeder of ze me wilde leren haken. Ik zag zoveel leuke, hippe creaties voorbij komen en het leek me een zeer ontspannende bezigheid. Een lang verhaal kort, om de relatie met mijn moeder gewoon leuk en gezellig te houden was het beter om het haakproject op te geven.

Deze zomer deed zich een nieuwe kans voor, een workshop My Boshi haken op het strand. Het klonk idyllisch en dat was het ook, zo in de avondzon op het terras, met groene thee en rosé binnen handbereik. Bijna dan. Want ondanks die avondzon en die rosé bleef dat haken dus heus niet zo eenvoudig als het er uitziet. Ik trok de steken veel te strak aan, het begin bleek een crime en het tellen van de stokjes een groot raadsel. Maar Jeannette bleek een zeer geduldige haakjuf en liet mij van mijn eigen fouten leren. Want als je zo strak haakt kom je natuurlijk gewoon in de problemen bij de volgende tour, daar kwam ik met veel bloed, zweet en tranen ook heus zelf wel achter.

En dat bleek, want dochter paste de eerste muts niet terwijl ik nog meer steken had gemaakt dan nodig voor (volwassen) maat L. En de Beanie was ook eerder driehoekig dan rond, maar toch... Daar was dan mijn eerste haakproject. De smaak heb ik nog steeds te pakken, want inmiddels draai ik mijn hand niet meer om voor zo'n beanie van My Boshi en heb ik er zeker 20 gehaakt. (En is de eerste uitgehaald om ooit weer opnieuw te haken.)

Inmiddels ben ik naar verschillende workshops geweest en heb ik de wildste plannen voor toekomstige haakprojecten, maar My Boshi blijft voorlopig favoriet!