Wat een trots! Mijn eerste grotere project is af, na een boel (heleboel!) MyBoshi mutsen, heel veel granny squares en natuurlijk
de poppendeken had ik me vast voorgenomen om in de kerstvakantie iets voor mijzelf te haken. Van de bon van mijn kerstpakket kocht ik het boek Haken en Kleur en zocht ik heerlijke wol uit voor de luchtige omslagdoek. Ik wilde iets maken voor bij mijn paarse broek, daar had ik namelijk geen vrolijke ketting of sjaal bij en het werd een beetje saai, paars met zwart.
Paars moest het dus worden, samen met
Jeannette zocht ik een lekker wolletje uit, het moest namelijk een doek voor nu worden (voor de winter die geen winter mag heten) en niet voor straks in het voorjaar.
Ik koos Merino Air van Lana Grossa (nr. 13) en haakte met vier bollen een mooie omslagdoek. Niet zoveel toeren als in het patroon staat maar hij is echt groot genoeg. En wat haakt het lekker weg, gedachteloos haak je je boogjes en is je bol zomaar weer ineens op.
Over de kleur van de rand twijfelde ik lang, werd het iets zachts, iets knallends of iets praktisch? Uiteindelijk werd het het laatste, want ik heb ook een groene broek. Ik haakte met de smaragd van MyBoshi een rand vasten om de doek en koos na veel wikken wegen voor bloemen in lila, paars en groen (die ik haakte van Catania) om die er vervolgens met fuchsia op te zetten.
En hoe trots ben ik op mijn zelfgehaakte meesterwerk? Heel trots, zeker na alle complimenten van donderdag toen ik de doek droeg naar mijn werk.
